Friday, May 8, 2009

သံစဥ္မဲ့အလကၤာမ်ား: ေကာသလမင္း၏ အိပ္မက္မ်ား

www.21.megumi.comပါ။ အခုမွလာျဖစ္လို႕ ေျပာတာနည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္။ေဆာရီးေနာ္။

စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

အခုတေလာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရပါတယ္။ ဖိုရမ္ေတြမွာ၊ မီဒီယာေတြမွာ၊ chat room ေတြမွာ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက၊ ရန္ျဖစ္ၾက၊ အမုန္းေတြပြားၾက၊ ေဆြးေႏြးတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ လံုး၀မပတ္သက္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို အျမစ္လွန္ တူးေဖာ္ျပီး တေယာက္နဲ႕ တေယာက္တိုက္ခိုက္ၾကနဲ႕ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဆိုတဲ့ သေဘာတရားဟာ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္ကေန တဦးခ်င္း အဆင့္ေတြ အထိ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနသလို၊ ၾကည့္ျမင္တဲ့ ရွဳေထာင့္ေပၚမွာ မူတည္ျပီး အျမင္မ်ိဳးစံု ကြာျခားတာေၾကာင့္ အေျဖမွန္တခုတည္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုဒီေဆာင္းပါးမွာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ အေျခခံသေဘာတရားနဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ေရးသားတင္ျပပါမယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳဆိုရာ၀ယ္

အိမ္တအိမ္မွာ မိသားစု၀င္တဦးက တဦးခ်င္းကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားစုကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထိခိုက္ေစတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ျပဳလုပ္တဲ့အခါ မိသားစုအၾကီးအကဲကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ က်န္တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမွဳ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ ရပ္ရြာထဲမွာ ေနထိုင္သူတေယာက္ေယာက္က ရပ္ရြာအက်ိဳးကို ထိခိုက္ေစတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္ရြာထဲက ေနထိုင္သူ တေယာက္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္လာတဲ့အခါမွာ ဒီရပ္ရြာရဲ႕ တရားဥပေဒအရ အေရးယူေဆာင္ရြက္မွဳဆိုတာ ရွိလာပါတယ္။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဒါေတြဟာ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြပါပဲ။

အဲ- ဒီအခါမွာ လူအမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေနနဲ႕ ထိခိုက္လာျပီ ဆိုတဲ့အခါမွာေကာ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ Realism ရွဳေထာင့္အေနနဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေနနဲ႕ လူအမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္မွဳေတြ (ဥပမာ- မိမိႏိုင္ငံတြင္းမွာ မွီတင္းေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ပိတ္ပင္ ေစာ္ကားမွဳေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္ျပဳလုပ္တာေတြ၊ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ရာဇ၀တ္မွဳေတြကို အားေပးေဆာင္ရြက္တာေတြ၊ လူအမ်ားစု ေသေၾကပ်က္စီးေစႏိုင္မယ့္ လက္နက္ခဲယမ္းထုတ္လုပ္မွဳေတြ) ကို လုပ္ေဆာင္လာတဲ့အခါ ဘယ္သူေတြက အေရးယူမွာလဲ ဆိုတာက စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြ ေပၚလာတယ္။ ဒီဥပေဒေတြကို တႏိုင္ငံခ်င္းကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စုေပါင္းျပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသံုးျပဳျပီး တရားဥပေဒ စိုးမိုးဖို႕ ေဆာင္ရြက္လာၾကတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားရံုးေတြ ေပၚလာတယ္။

လူေတြမွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ ဘက္လိုက္မွဳဆိုတာ ရွိသလို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ေတြမွာလဲ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ဘက္လိုက္မွဳဆိုတာေလးေတြ ရွိတာအတြက္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာတရားဥပေဒေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ တရားရံုးေတြရဲ႕ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွဳေတြမွာလဲ အားနည္းခ်က္ေလးေတြကေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ရြာထဲမွာ တရားဥေပေဒ မရွိတာထက္စာရင္၊ ထိေရာက္မွဳနည္းေပမယ့္လဲ ရွိတာက ခံသာသလို၊ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ေတြမွာလဲ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ႕ အစိုးရေတြကို အေရးယူဒဏ္ခတ္မွဳ ရွိတာက ပိုမိုေကာင္းမြန္တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံအမ်ားစုကပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္တဲ့ unilateral sanction, bilateral sanction, multilateral sanction ေတြ ေပၚေပါက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလို sanction ေတြ လုပ္ၾကတဲ့အခါမွာ သံတမန္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ သံတမန္ေရးအရ အေရးယူမွဳဆိုတာက သံတမန္ေရးရာ ဆက္ႏြယ္မွဳေတြကို ေလွ်ာ့ခ်တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖယ္ရွားပစ္တာျဖစ္ျပီး၊ စစ္ေရးအရ အေရးယူမွဳဆိုတာကေတာ့ စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွဳကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုဒီေဆာင္းပါးမွာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳ (economic sanction) ကို အဓိကထားျပီး ေဖာ္ျပပါမယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳဆိုတာကို Routledge ေဘာဂေဗဒ အဘိဓာန္ထဲမွာ ႏိုင္ငံတခုရဲ႕ အေျခခံ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ (သို႕မဟုတ္) ေပၚလစီမ်ားကို ေျပာင္းေစဖို႕အတြက္ အဲဒီႏိုင္ငံအေပၚမွာ အျခားႏိုင္ငံတခုကျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံအမ်ားစုကျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္တဲ့ ကုန္သြယ္မွဳအတားအဆီးမ်ားနဲ႕ ကုန္သြယ္မွဳႏွင့္ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ျပစ္ဒဏ္ခတ္အေရးယူမွဳမ်ားလို႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ ဆိုထားပါတယ္။ ဒီလိုစီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳကို ႏိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒအေနနဲ႕ အသံုးျပဳခဲ့တာ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘီစီ 5th century ေလာက္က ေအသင္ႏိုင္ငံရဲ႕ အၾကီးအကဲျဖစ္တဲ့ Pericles က ေအသင္ရဲ႕ ရန္သူျဖစ္တဲ့ စပါတာေတြဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ Megra ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေလးကို ကုန္သြယ္မွဳပိတ္ဆို႕ဖို႕ ေအသင္အင္ပါယာတခုလံုးကို အမိန္႕ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားအၾကားက ဒီလိုပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳေလးေတြ ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား ေပၚေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ကနဦးပိုင္းကစျပီး၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳေတြ အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဥပမာ- ၁၉၁၄- ၁၉၁၈ ကာလက ျဗိတိန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႕ အေရးယူမွဳေတြ၊ Co- Com လို႕ေခၚတဲ့ ေနတိုးအုပ္စုနဲ႕ ဂ်ပန္ကေန ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုအေပၚ ပိ္တ္ဆို႕အေရးယူမွဳေတြ၊ ကမၻာ့ကုလသမဂၢကေန ၁၉၉၀- ၂၀၀၃ ကာလမွာ အီရတ္ႏိုင္ငံအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆို႕မွဳေတြ စတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၅ ခု၊ စူးအက္ အေရးမွာတုန္းကဆိုရင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ သူ႕ရဲ႕ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ျဗိတိန္၊ ျပင္သစ္နဲ႕ အစၥေရးႏိုင္ငံတို႕ကိုပါ စီးပြားေရးအရ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမွဳေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုစီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳေတြ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံက ေပၚလစီေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ကေန ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေျပာင္းလဲမွဳ၊ အစိုးရေျပာင္းလဲမွဳ စတာေတြအထိ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြာျခားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ Barbour ကေတာ့ primary objective, secondary objective နဲ႕ tertiary objective ဆိုျပီး အမ်ိဳးအစား သံုးမ်ိဳး ခြဲျခားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ primary objective ကေတာ့ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မွဳ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႕ ေပၚလစီေရးရာ ေျပာင္းလဲမွဳေတြပါ။ ဥပမာဆိုရရင္ အီရန္ႏိုင္ငံမွာ နယူးကလီးယားလက္နက္ထုတ္လုပ္ဖို႕ကို တားဆီးဖို႕အတြက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ၊ Rhodesia ႏိုင္ငံမွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးနဲ႕ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး ရရွိလာဖို႕အတြက္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။

Secondary objective ကေတာ့ economic sanction ျပဳလုပ္တဲ့ အစိုးရေတြအေနနဲ႕ သူတို႕ ႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမွဳ ကို ရရွိဖို႕၊ credibility ရဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ Tertiary objective ကေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဆင့္ ေတြးေခၚမွဳေတြနဲ႕ ဆိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အဆင့္အတန္းျမွင့္တင္ေရး၊ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြရဲ႕ အသံုး၀င္မွဳကို ေဖာ္ေဆာင္ေရး၊ ႏိုင္ငံၾကီးတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြကို ျဖန္႕ေ၀မွဳ စတာေတြအတြက္လဲ စီးပြားေရးအရ ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳကို ႏိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒ တခုအေနနဲ႕ အသံုးျပဳတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာဆိုရရင္ Abyssinian crisis မွာတုန္းက League of Nations ရဲ႕ အဆင့္ကို ျမွင့္တင္ဖို႕အတြက္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳကို foreign policy tool တခုအေနနဲ႕ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံက အသံုးျပဳခဲ့တာေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ western hemisphere မွာ ပ်ံ႕ႏွံလာကို ရပ္တန္႕ဖို႕ အေမရိကန္က strategic tool တခုအေနနဲ႕ အသံုးျပဳခဲ့တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။


ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ျပဳလုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္တဲ့ အလုပ္တိုင္းမွာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ ကေတာ့ ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရရာတိက်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မရွိပဲ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြအတြက္၊ ေရရာတိက်တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မရွိပဲ ဘ၀ကို ၾကံဳသလို ေလွ်ာက္လွမ္းေနသူေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေကာင္းေနေန၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆႏၵေတြ ၾကီးမားေနေန ေအာင္ျမင္မွဳဆိုတာနဲ႕ အစဥ္အျမဲ ေ၀းကြာေနမွာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ ကမၻာတလႊားမွာ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးမွဳေတြ ရာနဲ႕ခ်ီရွိခဲ့ပါျပီ။ တခုနဲ႕တခု ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတြမတူညီပါဘူး။ ဒါနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ပညာရွင္ Lindsay ဆိုသူက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ framework of analysis ကို ေရးဆြဲေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ပထမတခ်က္ကေတာ့ compliance ပါ။ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံကို အေရးယူမွဳလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံတခုခုကပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္တဲ့ အေျခအေနတရပ္ဆီကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳ ျဖစ္စဥ္ ေဖာ္ေဆာင္မွဳေတြအတြက္ ဒီရည္မွန္းခ်က္ကို အသံုးျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ေတာင္အာဖရိကမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမွဳပါ။ ေတာင္အာဖရိကနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး တခ်ိဳ႕က ေတာင္အာဖရိကမွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းမွဳအတြက္ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ေပၚေပါက္လာတာ မင္ဒဲလားတို႕ဘက္က အစြန္းေရာက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကို စြန္႕လႊတ္လိုက္လို႕ လို႕ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ျဖစ္လာဖို႕ဆိုတာ လက္ခုပ္ႏွစ္ဘက္တီးမွ ျမည္တာပါ။ မင္ဒဲလ္လားက ဒိုင္ယာေလာ့ခ္လို႕ ဘယ္ေလာက္ပဲေအာ္ေနေန၊ အဲဒီအခ်ိန္က အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေတာင္အာဖရိက အစိုးရက လက္မခံခဲ့ဖူးဆိုရင္ ဘာမွျဖစ္လာခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ေတာင္အာဖရိကအစိုးရကို ဒိုင္ယာေလာ့ခ္အေပၚမွာ စိတ္၀င္စားလာေအာင္ အဓိက တြန္းအားေပးခဲ့တာကေတာ့ multilateral economic sanction ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ subversion ျဖစ္ပါတယ္။ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံက ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အစိုးရအဖြဲ႕တခုလံုးကို ဖယ္ရွားဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာဆိုရရင္ က်ဴးဘားႏိုင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးအရ အေရးယူပိတ္ဆို႕မွဳမွာ ကက္စထရိုကို သူ႕အာဏာကေန ဖယ္ရွားဖို႕ ရည္မွန္းခ်က္ပါပါတယ္။ ဒီပန္းတိုင္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ စီးပြားေရးအရ အေရးယူပိတ္ဆို႕မွဳတခုတည္းနဲ႕ မလံုေလာက္ပါဘူး။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳဟာလဲ ထိေရာက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္၊ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ကို ဖယ္ရွားဖို႕၊ အစိုးရျဖဳတ္ခ်ဖို႕ ရည္မွန္းထားတဲ့ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ စစ္ေရးစစ္မ်က္ႏွာ၊ စီးပြားေရး စစ္မ်က္ႏွာ၊ အေတြးအေခၚ စစ္မ်က္ႏွာ၊ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာစတဲ့ စစ္မ်က္ႏွာမ်ိဳးစံု ဖြင့္လွစ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွဳ အရည္အခ်င္းေပၚမွာလဲ အမ်ားၾကီး မူတည္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ဒီလိုစစ္မ်က္ႏွာေပါင္းစံု ဖြင့္လွစ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း မရွိပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာစစ္မ်က္ႏွာအေပၚမွာပဲ မွီခိုျပီး၊ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အေရးယူေပးမွဳကိုသာ အားကိုးတၾကီး ေစာင့္ေမွ်ာ္တတ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္၊ ဒီပန္းတိုင္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ထိေရာက္မွဳကေတာ့ အားနည္းေလ့ရွိပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ရည္မွန္းခ်က္ တမ်ိဳးကေတာ့ deterrence ပါ။ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံကို ေနာက္တခါ ဒီလိုျပစ္မွဳမ်ိဳးေတြ မက်ဴးလြန္ေစဖို႕ အေရးယူအျပစ္ေပးရင္း၊ တျခားႏိုင္ငံေတြကိုပါ ဥပမာ အေနနဲ႕ ျပလိုက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အီတလီႏိုင္ငံကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕ျပီး၊ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံဟာ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံရဲ႕ aggression ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေခ်ာက္လွန္႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ရည္မွန္းခ်က္တခုကေတာ့ international symbolism ပါ။ ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆနာအေျခအေနမ်ားကို မီးေမာင္းထိုးျပေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ unilateral sanction ကေန bilateral sanction၊ အဲဒီကေန multilateral sanction အထိ တက္လွမ္းႏိုင္ဖို႕က ဒီ ရည္မွန္းခ်က္ကို ျပည့္မီွဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ရည္မွန္းခ်က္ တမ်ိဳးကေတာ့ domestic symbolism ပါ။ အေရးယူမွဳလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ အစိုးရက သူ႕ရဲ႕ ျပည္သူလူထုအၾကားမွာ တရားမွ်တမွဳဘက္က ရပ္တည္တယ္၊ ကမၻာ့ေရးရာေတြမွာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့အေနနဲ႕ popularity of government ကို ရယူတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕ အေရးယူမွဳနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ pro- sanction campaign ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ anti-sanction campaign ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္မယ့္လူေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ grass-root level activities ေတြကို စနစ္တက် အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမယ္လို႕ ဆိုလိုတာပါ။ policy makers ေတြကိုပဲ တိုက္ရိုက္ lobby လုပ္ျပီး၊ grass-root activism အားနည္းတဲ့ဘက္က ေရရွည္မွာ မခံႏိုင္ပဲ ရွံဳးတတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုလို ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳဟာ ထိေရာက္မွဳ ရွိပါသလား ဆိုတာကို ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဟာ ထိေရာက္ပါသလား

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳရဲ႕ ထိေရာက္မွဳနဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေလ့လာမွဳေတြ အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မွဳေတြလဲ ရွိခဲ့သလို၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ မျပည့္မွီပဲ ရုတ္သိမ္းလိုက္ရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က Robert Pape ဆိုတဲ့ ပညာရွင္တေယာက္က ကမၻာတ၀ွမ္းက စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳ ျဖစ္ရပ္ (၁၁၅) ခုကို ေလ့လာျပီး၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕ အေရးယူမွဳဟာ ထိေရာက္သလား၊ မထိေရာက္ဘူးလားဆိုတာကို ေလ့လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထိေရာက္မွဳ ဆိုတဲ့ အပိုင္းကို သူက criteria သံုးခု ခ်မွတ္ျပီး တိုင္းတာပါတယ္။ ပထမတခ်က္က ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မွီတာျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယတခ်က္က ပစ္မွတ္ရဲ႕ ျပဳမွဳေဆာင္ရြက္မွဳ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေသးခင္မွာ အေရးယူမွဳ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သလား ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံမွာ ပစ္မွတ္က သူ႕ဘာသာသူ ေျပာင္းလဲမွဳအေပၚမွာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳရဲ႕ အေရးယူမွဳေၾကာင့္လို႕ ေရာေထြးေျပာတတ္ၾကလို႕ ဒီအခ်က္ကို ထည့္သြင္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ပစ္မွတ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာမွဳေတြဟာ တျခားအေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ၊ ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳတခုတည္းေၾကာင့္ ဟုတ္သလား ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒီအခ်က္ သံုးခ်က္နဲ႕ ျဖစ္ရပ္ (၁၁၅) ခုကို ေလ့လာခဲ့ရာမွာ (၅) ခုပဲ ထိေရာက္ခဲ့တာကို ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

အျခားပညာရွင္တဦးျဖစ္တဲ့ Elizabeth Rogers ကေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဆိုတဲ့ သေဘာတရားဟာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမွဳရွဳေထာင့္ကေနၾကည့္ရင္ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတဲ့အတြက္ ေပၚလစီခ်မွတ္သူမ်ားဘက္ကေန ခ်မွတ္မွဳေတြကိုသာ လူသိခံျပီး၊ ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ အႏုတ္လကၡဏာအျဖစ္သာ လူအမ်ားက သိတတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း ဆန္းစစ္ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ HSE လို႕ အမ်ားက သိထားတဲ့ ပညာရွင္သံုးဦးျဖစ္တဲ့ Hafbauer, Scott, Elliot တို႕ကလဲ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳဟာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို ျပည့္မွီဖို႕ အကန္႕အသတ္နဲ႕ အသံုး၀င္မွဳပဲရွိတာ မွန္ေပမယ့္၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳဟာ လံုး၀ မထိေရာက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႕ အဆိုျပဳၾကပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ ျဖစ္ရပ္ (၁၁၅)ခု ဆန္းစစ္ခ်က္မွာေတာ့ ျဖစ္ရပ္ (၄၀)မွာ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ရရွိခဲ့တယ္လို႕ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ သူတို႕ ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြဟာ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ပညာရွင္ Pape ရဲ႕ ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြနဲ႕ တူတာေတြ ရွိေပမယ့္၊ Pape ဆိုထားခဲ့တဲ့ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံကို အေရးယူမွဳမွာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳနည္းလမ္းတခုတည္းကိုပဲ သံုးရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႕ေတာ့ မကိုက္ညီပါဘူး။ သူတို႕ကေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ ထိေရာက္ဖို႕အတြက္ စစ္ေရးအရ အေရးယူမွဳေတြ၊ တျခားေသာ သံတမန္ေရး အေရးယူမွဳေတြပါ ေပါင္းစပ္ျပဳလုပ္ဖို႕ လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ စစ္ေရးအရ အေရးယူမွဳကသာ အထိေရာက္ဆံုးနည္းလမ္း ျဖစ္တာအတြက္ေၾကာင့္၊ liberal alternative view to war ျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ျပဳလုပ္မေနပဲ military instruments ေတြနဲ႕သာ ေျဖရွင္းဖို႕ အၾကံျပဳေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းစီအလိုက္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံအေပၚ အေရးယူႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ားကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပပါမယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြအေနနဲ႕ကေတာ့ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ပစ္မွတ္ႏိုင္ငံေတြအေပၚမွာ multilateral economic sanctions ခ်မွတ္ျခင္းနဲ႕ military intervention ျပဳလုပ္ဖို႕ authorised လုပ္ေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေရးရာေတြမွာ အေရးပါတဲ့ UN Security Council ကိုယ္တိုင္မွာက log- rolling problem လို႕ေခၚတဲ့ ျပႆနာတရပ္ကို ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ဒီျပႆနာရဲ႕ အရင္းခံကေတာ့ ဗြီတိုအာဏာကို က်င့္သံုးႏိုင္တဲ့ P5 ငါးႏိုင္ငံပဲျဖစ္ပါတယ္။ crisis တခုဟာ ဒီႏိုင္ငံငါးခုထဲက တႏိုင္ငံနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံ အမ်ားစုနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆက္စပ္ေနတဲ့အခါမွာ တျခားေသာ ႏိုင္ငံတခုကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံမ်ားကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေထာက္ခံမွဳမေပးတာ၊ ဗီြတိုအာဏာ က်င့္သံုးတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာက အေတာ္ပဲ ခဲယဥ္းလွသလို၊ UN security council ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ႏိုင္ငံတခုကေန တျခားႏိုင္ငံတခုကို လူသားခ်င္းစာနာလို႕ပဲေျပာေျပာ၊ ဘာပဲေျပာေနေန စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွဳျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာက ခဲယဥ္းလွတာေၾကာင့္၊ ႏိုင္ငံေတြအေနနဲ႕က တျခားႏိုင္ငံတခုအေပၚ အေရးယူမွဳ လုပ္တဲ့အခါမွာ ထိေရာက္မွဳ အားနည္းတဲ့ economic sanction ကိုပဲ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။

ေယဘူယ်အားျဖင့္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းအလိုက္ တျခားႏိုင္ငံတခုကို အေရးယူမွဳ လုပ္တဲ့အခါမွာ foreign policy tools ေတြအေနနဲ႕ သံုးႏိုင္တာေတြကေတာ့
(၁) no action (ဘာမွမဆိုင္တဲ့ အေနနဲ႕ ေရွာင္ဖယ္ေနျခင္း)
(၂) Diplomatic measures- Economic sanctions (သံတမန္နည္းလမ္းမ်ား၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳ)
(၃) Limited Bombings (အကန္႕အသတ္ျဖင့္ ဗံုးခ်ဲမွဳ)
(၄) Unconventional Warfare (လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ားတြင္ ကူညီပံ့ပိုးမွဳ)
(၅) Peacekeeping operations (ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား ေစလႊတ္မွဳ)
(၆) Total War (အလံုးစံုစစ္ပြဲဆင္ႏႊဲမွဳ) တို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၁ ရာစုရဲ႕ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာ ႏိုင္ငံအမ်ားစု အေနနဲ႕ တျခားႏိုင္ငံေရးရာနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ျပည္တြင္းေရး ၀င္မစြက္ဖက္ဘူးဆိုျပီး ေရွာင္ဖယ္ေနတာ၊ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕ အေရးယူမွဳလုပ္တာ ေတြေလာက္ကိုပဲ အမ်ားဆံုး လုပ္ႏိုင္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳဟာ ထိေရာက္မွဳ အားနည္းေပမယ့္လဲ၊ ဒါကိုပဲ အေရးယူဖို႕ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ ဒါကိုပဲ ေရြးစရာရွိတာမို႕ လုပ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆက္လက္ျပီး စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳကို ထိေရာက္မွဳ အားနည္းေစတဲ့ အခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳရဲ႕ အားနည္းခ်က္မ်ား

စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ဒီအေပၚမွာထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးမားမွဳ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတခုအေပၚမွာ ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳလုပ္လိုက္တာနဲ႕ ဒီလိုအေရးယူမွဳအေပၚမွာ ေအာင္ျမင္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးပါ။ အထူးသျဖင့္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြက အစိုးရေတြကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႕ ျပည္သူလူထုေတြျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာ အားနည္းမွဳေၾကာင့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဆိုတာၾကီးကို ေမွာ္လက္နက္ၾကီးလို႕ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ တျခားလိုအပ္တဲ့ စစ္မ်က္ႏွာေတြမွာ ျဖည့္ဆည္းၾကိဳးပမ္းမွဳေတြ မရွိေတာ့ပဲ unilateral sanction ျဖစ္ေအာင္ အာရံုစိုက္ၾကိဳးပမ္း၊ အဲဒီကေန multilateral sanction ၾကီး ျဖစ္ေတာ့မွာပဲဆိုျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထား၊ အဲဒီမွာတင္ UN Security Council ရဲ႕ log-rolling problem နဲ႕သြားေတြ႕၊ တလိမ့္ေခါက္ေခြးျပန္ျပဳတ္က်၊ တျခားစစ္မ်က္ႏွာမွာလဲ ျဖည့္ဆည္းထားတာေတြ မရွိေတာ့ ဒါၾကီးကိုပဲ အာရံုျပန္စိုက္၊ multilateral sanction မဟုတ္တဲ့အတြက္ ထိေရာက္မွဳကလဲအားနည္း၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳရုတ္သိမ္းဖို႕ ေအာ္သူေတြကလဲ ေပၚလာနဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရွိျပီးသား unilateral sanction ေလး ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႕ က်ားကုတ္က်ားခဲ လိုက္ဆြဲသူေတြကဆြဲ၊ မဆြဲသူေတြကလဲ “sanction ေလးပဲအားကိုးစရာရွိတာ၊ ဒါေလးေပ်ာက္သြားရင္ေတာ့ ဒီတသက္ မႏိုင္ေတာ့ပါဘူး” ဆိုျပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၾက၊ ႏိုင္ငံတကာ တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႕ စကားေျပာဆိုတဲ့အခါမွာ “ထိေရာက္တယ္ေျပာရတာကလဲအခက္၊ မထိေရာက္ဘူးေျပာရရင္ကလဲ အခက္”မို႕ မသိပါဘူးဆိုျပီး ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ လုပ္ၾကရနဲ႕ လံုးခ်ာလည္လိုက္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ကနဦးပိုင္းမွာကတည္းက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာအေရးယူမွဳဆိုတာကို ေမွာ္လက္နက္ၾကီးတခုလို ယံုၾကည္အားကိုးလိုက္ၾကတဲ့ strategic failure ရလာဒ္ပါ။ အဆန္းတက်ယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိပါတယ္။

ပညာရွင္ Rarick ဆိုသူက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳ ထိေရာက္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ Prerequisites (၆) ရပ္ကို ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီေျခာက္ရပ္ကေတာ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳမွာ modest policy ကိုသာ ခ်မွတ္ရပါမယ္။ ကုန္သြယ္ေရးပိတ္ဆို႕မွဳနည္းလမ္းေတြေရာ၊ ဘ႑ာေရးပိတ္ဆို႕မွဳနည္းလမ္းေတြကိုပါ တျပိဳင္တည္းျပဳလုပ္ရပါမယ္။ ပိတ္ဆို႕ခံရတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ တျခားေသာ တတိယႏိုင္ငံေတြ၊ အဖြဲ႕ေတြဆီက ေထာက္ပံ့မွဳမရရပါဘူး။ ပိတ္ဆို႕မွဳျပဳလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံဟာ ပိတ္ဆို႕ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံထက္ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံု ပိုၾကီးရပါမယ္။ ပိတ္ဆို႕မွဳ ျပဳလုပ္တဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မွဳ လိုအပ္ပါတယ္။ ပိတ္ဆို႕ခံရတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ၊ စီးပြားေရးအရပါ အားနည္းတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒီအခ်က္ (၆)ရပ္လံုးနဲ႕ မကိုက္ညီပဲ ျပဳလုပ္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕ အေရးယူမွဳ ေတြဟာ ထိေရာက္ဖို႕ မလြယ္ကူပါဘူး။

ေနာက္ထပ္အားနည္းခ်က္တခုကေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဆိုတဲ့ သေဘာတရားကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားဟာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံု၊ ရွဴေထာင့္မ်ိဳးစံုနဲ႕ ပတ္သက္ဆက္စပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရးအေရးယူ ပိတ္ဆို႕မွဳဆိုတာကို ရွဳေထာင့္မ်ိဳးစံုကၾကည့္ျပီး၊ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အျမင္ေတြကလဲ ေပၚေပါက္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေတြဟာ တႏိုင္ငံတည္းမွာ၊ တခ်ိန္တည္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာမွာ၊ ျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ၊ လမ္းေဘးစကား၀ိုင္းေတြကေန တကၠသိုလ္ ဆက္မီနာေတြ၊ ပါလီမန္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ အစည္းအေ၀းခန္းမေတြအထိ ေနရာမ်ားစြာမွာ ကိုယ္ျမင္ရာ အျမင္ေတြကို အသြင္သ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႕ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾက၊ ေဖာ္ထုတ္ေနဆဲ၊ ဆက္လက္ျပီးေတာ့လဲ ေဆြးေႏြးေနၾကရင္း၊ အေျဖခက္တဲ့ ပုစၦာ တပုဒ္ကို နည္းေပါင္းစံုနဲ႕ ရွင္းလင္းေနၾကဦးမွာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဒီလို မတူညီတဲ့ ရွဳေထာင့္ေတြၾကားမွာ ဘာေတြလုပ္ဖို႕ လိုအပ္သလဲ ဆိုတာ ေမးစရာ ရွိလာပါတယ္။


မတူညီတဲ့ ရွဳေထာင့္ေတြၾကားကေန ဘာေတြ လုပ္သင့္ၾကသလဲ

ဒီသေဘာတရားကို မဟာဗ်ဴဟာ ရွဳေထာင့္၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ရွဳေထာင့္ကေန ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳဟာ ထိေရာက္မွဳ အားနည္းတာ မွန္ေပမယ့္ အာဏာရွင္အစိုးရေတြရဲ႕ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳေတြကို ႏိုင္ငံတကာက လက္မခံဘူးဆိုတဲ့ သတင္းစကားကို ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳကို ရုတ္သိမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ အာဏာရွင္အစိုးရေတြအတြက္ ျပည္သူလူထုကို ပိုမိုဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းရသြားပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြဘက္က ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီေပးေနတယ္။ လာေပးဦးမွာ။ ေစာင့္ေနဆိုတဲ့ အလြန္အက်ြံသတင္းစကားကို ျပည္သူလူထုဆီကို ေပးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေနက ပိုဆိုးတတ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုဟာ အတိုက္အခံေတြအေပၚမွာေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာအေပၚမွာပါ ယံုၾကည္မွဳနည္းသြားျပီး၊ အာဏာရွင္ရဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲကေန ထြက္ဖို႕ မၾကိဳးစားေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားတတ္တာမ်ိဳးပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ သန္းနဲ႕ ခ်ီ၊ သိန္းနဲ႕ခ်ီတဲ့ ျပည္သူေတြအားလံုးရဲ႕ ဘ၀ေနာင္ေရးေတြဟာ ရင္ေလးစရာျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဟာဗ်ဴဟာရွဳေထာင့္က ၾကည့္သူေတြအေနနဲ႕ တဘက္ကေန unilateral sanction ကို က်ားကန္ထိန္းထားဖို႕လိုသလို၊ ႏိုင္ငံတကာ စစ္မ်က္ႏွာမွာပဲ ပံုအပ္ကိုးကြယ္ထားတဲ့ ေပၚလစီေတြ၊ ဗ်ဴဟာေတြကို ေျပာင္းလဲ ေရးဆြဲသင့္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးတခုမွာ လိုအပ္တဲ့ စစ္မ်က္ႏွာေတြအားလံုးကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ျ

ပည္သူူလူထုကိုလဲ လြဲမွားျပီး မျဖစ္ႏိုင္မယ့္ သတင္းစကားေတြ ထပ္တလဲလဲေျပာလို႕ ဖုန္းကြယ္လိမ္ညာေနမယ့္အစား၊ အမွန္တရားကို ေျပာျပရင္း “ မတရားမွဳကို ခ်ဳပ္ျငိမ္းႏိုင္မယ့္ အင္အားဟာ ကိုယ္တိုင္ဆီမွာပဲရွိတယ္။ ကယ္တင္ရွင္မေမွ်ာ္နဲ႕။ ေခါင္းေဆာင္မေမွ်ာ္နဲ႕။ ကိုယ္သာ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဦးေဆာင္ဆိုတဲ့” အေျခအေနမွန္ကို မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ကမၻာတလႊားမွာ လူထုအားေၾကာင့္၊ ျပဳတ္က်ခဲ့ရတဲ့ အာဏာရွင္ေတြအမ်ားၾကီးပါ။ အေရးေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာမွ ေပၚထြက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြကလဲ အမ်ားၾကီးပါ။ ထာ၀ရေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒီေန႕ေခါင္းေဆာင္ဟာလဲ နက္ျဖန္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မွဳေတြ၊ ေစာင့္ေမွ်ာ္မွဳေတြ၊ ဦးေဆာင္ႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲ ထာ၀ရေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနတာေတြနဲ႕ကေတာ့ အခ်ိန္ေတြ တစတစ ကုန္သြားရံုကလြဲလို႕ တျခားဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အျခားတဘက္ကေန ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရးရွဳေထာင့္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ spillover effects ေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ multilateral sanctions ေတြမွာ ပစ္မွတ္ထားတဲ့ အစိုးရအၾကီးအကဲမ်ားကိုသာမကပဲ ျပည္သူလူထုကိုပါ ထိခိုက္သြားတာေတြ ရွိပါတယ္။ Unilateral sanction / Bilateral sanction ေတြမွာက်ေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး ပိတ္ဆို႕မွဳေရာ၊ ဘ႑ာေရးပိတ္ဆို႕မွဳေရာ ျပဳလုပ္ဖို႕ဆိုတာ ႏိုင္ငံအနည္းအက်ဥ္းကပဲ လုပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုကို ထိခိုက္မွဳနည္းပါတယ္။ တျခားေသာ တတိယႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အကူအညီက အလ်င္အျမန္ အစားထိုးသြားတာေၾကာင့္ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ spillover effects ေတြက မရိွသေလာက္ ရွားပါးပါတယ္။ အာဏာရွင္ တိုင္းျပည္အမ်ားစုမွာကေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြ ဆင္းရဲငတ္မြတ္ရတာ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း ရွားပါးရတာေတြက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕အေရးယူမွဳထက္စာရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးေပၚလစီ ညံ့ဖ်င္းမွဳေတြ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳေတြ၊ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုကို အာဏာရွင္နဲ႕ အာဏာရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြကသာ ၾကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္မွဳေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳ စတင္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ တျခားတတိယႏိုင္ငံက အစားထိုး၀င္ေရာက္မွဳ အခ်ိန္ၾကားက ကြာဟမွဳေတြေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ႏွစ္ခုၾကားမွာ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္သြားတဲ့ လူဦးေရ အနည္းအက်ဥ္းကေတာ့ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီအတြက္ ကို္ယ္ခ်င္းစာတယ္၊ ဒီလို ထိခိုက္မွဳေၾကာင့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳကို ရုတ္သိမ္းဖို႕ လိုအပ္တယ္လို႕ ထင္သူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳ ထိခိုက္တယ္လို႕ ျမင္သူေတြလဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ သူ႕ရွဳေထာင့္နဲ႕ သူေတာ့ မွန္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအျမင္ ရွိသူေတြအေနနဲ႕ကလဲ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မွဳ ရုတ္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါမွာ ျပည္ပရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေၾကာင့္ ေထာင္နဲ႕ ခ်ီတဲ့ လူေတြရဲ႕ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းသစ္ေတြ ရလာႏိုင္သလို၊ အာဏာရွင္ေတြအတြက္ ျပည္သူလူထုကို ပိုမိုဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းသစ္ေတြ ရရွိသြားမယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားတခုကို လက္ခံရင္း၊ အာဏာရွင္ေတြ လက္ထဲေရာက္ေနတတ္တဲ့ စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းေတြကို လူထုအက်ိဳးအတြက္ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို divert လုပ္မလဲ၊ ပိတ္ဆို႕မွဳဖြင့္လိုက္လို႕ ပိတ္ဆို႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ စတင္၀င္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပိတ္ဆို႕ထားစဥ္မွာတုန္းက ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ တတိယႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြနဲ႕ conflicts of interests ျဖစ္ရာက ဆက္ႏြယ္လာမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြကို ဘယ္လိုရွင္းမလဲ၊ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳအေပၚမွာ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြရွိေနတဲ့ အာဏာရွင္အစိုးရေတြရဲ႕ ဥပေဒေတြကို ေျပာင္းလဲယူႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ပါ၀ါ ကိုယ့္မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ Cross- Border acquisitions ေတြကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ။ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ဆိုက္ေနတဲ့ ဒီေခတ္ကာလၾကီးမွာ ကမၻာ့ဘ႑ာေရးနဲ႕ ဆက္စပ္ေပၚလာမယ့္ Economic Exposure, Transaction Exposure, Translation Exposure စတဲ့ Foreign Exchange Exposures ေတြကို စီမံခန္႕ခြဲဖို႕ေကာ ကိုယ့္စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုနဲ႕ ဘ႑ာေရးစနစ္က အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသလား ဆိုတာေတြကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျပီး လိုအပ္တာေတြ ျဖည့္ဆည္း၊ သင့္ေလ်ာ္တာေတြ လုပ္ဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။ ႏိုင္ငံ႕ ေရးရာ ကိစၥေတြမို႕ စာတေစာင္၊ ေပတဖြဲ႕နဲ႕ေတာ့ ျပီးဆံုးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရး ေပၚလစီ စာတမ္း မဟုတ္တဲ့ အတြက္ အေသးစိတ္မေရးလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ျပီး “ကၾကီးပါ”၊ ”ယ ပက္လက္ပါ”၊ “ ဒ ေဒြးပါ”၊ “င္ ငသတ္ပါ” နဲ႕ ျငင္းခုန္မွဳေတြ လုပ္ေနၾကတာထက္စာရင္ ကိုယ္ၾကည့္တဲ့ ရွဳေထာင့္၊ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္အေပၚမွာ အေျခတည္ျပီး၊ ကိုယ့္လမ္းနဲ႕ကိုယ္ ထိေရာက္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တာေတြ ျပဳလုပ္ၾကဖို႕ အေလးအနက္ထား တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ capability ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒေတြ၊ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရး မူ၀ါဒေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းၾကီးေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားႏိုင္ငံ (သို႕) ျပိဳင္ဘက္လုပ္ငန္းၾကီးေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္တဲ့အခါ vision ေတြ၊ intent ေတြဆိုတာထက္ capability ဆိုတဲ့ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရည္စြမ္းကို အဓိကထားျပီး အကဲျဖတ္ရပါတယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ မုန္႕စားမယ္လို႕ ေၾကာ္ျငာကပ္ထားေပမယ့္၊ ဆာလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံမရွိရင္ မစားႏိုင္ပဲ၊ ပိုက္ဆံရွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေၾကျငာစရာေတာင္မလိုပဲ ဆာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာက္ျပီး ၀ယ္စားလိုက္ႏိုင္တာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ vision ေတြကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ေၾကျငာထား၊ ေၾကျငာထား၊ intent ေတြကို တကမၻာလံုးၾကားေအာင္ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေျပာေအာ္ေျပာ၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ capability မရွိရင္ ဘာမွလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ capability ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာက္ခါငင္ခါ ေပၚလာတဲ့ vision, intent ေတြကို ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာတဲ့ intent ေတြ ျဖစ္လာဖို႕၊ capability ဘယ္လိုရွိလာေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာကိုသာ စဥ္းစားသံုးသပ္ရင္း၊ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ သံုးသင့္ၾကပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

ခင္မမမ်ိဳး (၇၊ ၅၊ ၂၀၀၉)

(စာေရးသူသည္ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ၊ Aberdeen တကၠသိုလ္၊ ဘုရင့္ေကာလိပ္မွ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒအထူးျပဳ ေဘာဂေဗဒ မဟာ၀ိဇၹာဘြဲ႕၊ စစ္မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးပညာ မဟာသိပၸံဘြဲ႕မ်ား ရရွိထားျပီး၊ အၾကမ္းဖက္မွဳႏွင့္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္ ရာဇ၀တ္မွဳႏွိမ္နင္းေရး၊ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ ေလ့လာသူ သုေတသီတဦး ျဖစ္ပါသည္)

ရည္ညႊန္းကိုးကား

Barber, J. (1979) ' Economic sanction as a policy instrument', International Affairs, 55 (3)

Elliot, K. (1998) ' The sanction glass half full of empty', International Security, 23 (1)

Hufbauer, G., Scott, J. & Elliot, K. (2007) Economic sanction reconsidered: History and current policy, 3rd edition

Lindsay, J. (1998) ' Trade sanctions as policy instrument'. International Quarterly, 30 (2)

Mack, G.& Khan A. (2000) 'The efficacy of UN sanctions', Security Dialogue, 31 (3)

Pape, R. (1998) 'Why economic sanctions still do not work?', International Security, 23 (1)

Pape, R. (1997) ' Why economic sanctions don't work?', International Security, 22 (2)

Rogers, E. (1996) ' Using economic sanctions to control regional conflicts'. Security Studies, 5 (4)

Rarick, C. (2006) 'Destroying a Country in order to save it: The Folly of Economic sanctions against Myanmar', Economic Affairs, 26 (2)

Schreiber, A. (1973 ) 'Economic coercion: an instrument of Foreign Policy', World Politics, Vol. 25