Wednesday, December 31, 2008

အေလးထားရမည့္ ကြာဟမႈမ်ား

( ၿမိဳ႕ျပျဖစ္ထြန္းမႈကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္ အာရွ၏ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္မည္ -Sachs)

လုပ္ႀကံခံရေသာအေမရိကန္သမၼတေဟာင္း ကေနဒီကေျပာဖူးသည္။ ဘ၀ဆိုတာမွ်တစြာ ဆက္ဆံျခင္းမခံရ တတ္ဘူးတဲ့။ ႏိုင္ငံတစ္ခု ၏ စီးပြားေရးဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈတြင္ လူတိုင္းႀကီးပြားခ်မ္းသာကာ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈအသီးအပြင့္မ်ား ရယူခံစားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု မယူဆႏိုင္ေပ။ (GDP ဆိုသည္မွာ လူတစ္ဦးက်ပွ်မ္းမွ်ထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈကို သခ်ၤာညီမွ်ျခင္း တစ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္းသာျဖစ္ၿပီး တကယ္ထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈကို မရည္ရြယ္ေပ) ။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို အေျချပဳလာေသာ အာရွႏိုင္ငံအမ်ားစုတြင္ စီးပြားေရးအရတိုးတက္မႈမ်ား ရိွေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း အာရွေဒသ၏ လူတစ္ဦးက်၀င္ေငြတိုးတက္မႈမွာ အေရွ႕အာရွတြင္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ေတာင္အာရွတြင္ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိရိွခဲ့သည္။ ကၽြဲကူးေရပါဆိုသလို အျခား လူမႈဖြံ႕ၿဖိဳးေရးညႊန္ကိန္းမ်ားျဖစ္သည့္ ေမွ်ာ္မွန္းလူ႕သက္တမ္းႏွင့္ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္းမ်ားလည္း တိုးတက္ လာခဲ့ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထုိကဲ့သို႕တိုးတက္မႈမ်ားမွာ ေနရာတိုင္းေထာင့္တိုင္းကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ ထိေတြ႕မႈမရိွႏိုင္ခဲ့ေသးေခ်။ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသၾကား ကြာဟမႈ ႀကီးမားေနျခင္းပင္။ လူသားတစ္ဦး၏ရပိုင္ခြင့္၊ ရႏိုင္ခြင့္မ်ားမွာ လူမ်ိဳးေရးအရ၊ ဘာသာတရားအရ၊ လိင္အရ ကြဲျပားျခားနားေနခဲ့သည္။

အာရွေဒသ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားကို လိုလိုလားလား လက္ခံရမည္ျဖစ္ေသာ္ျငား ယင္းဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ား၏ အရည္အေသြးႏွင့္ ပ်႕ံႏွ႕ံေပါက္ေရာက္မႈ မွ်တမႈရိွမရိွဆိုသည္ကိုကား လစ္လ်ဴ႐ႈလို႕ေတာ့မရေခ်။ လူမႈေရး ဘာသာရပ္မ်ား၏ နည္းနာနိသယ်မ်ားမွာ တစ္ခုေကာင္းမရိွတတ္သလို ၿမိဳ႕ျပဦးေဆာင္သည့္ ဖြ႕ံၿဖိဳးေရးလမ္းစဥ္မွ ေက်းလက္ဦးေဆာင္သည့္ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈလမ္းေၾကာင္းမ်ားလည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဖြ႕ံၿဖိဳးေရးတြန္းအား မ်ား၏အေရြ႕သည္ ၿမိဳ႕ျပမွ ေက်းလက္ဆီသို႕ျဖစ္သည္။ အာရွေဒသတြင္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားက ျမစိမ္းေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ လယ္ယာက႑မ်ား တဟုန္ထိုး တိုးတက္မႈႏွင့္အတူ ႏို္င္ငံတိုင္းလိုလို စီးပြားေရးအရ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈမ်ား ျဖစ္တည္လာရန္အစေကာင္းခဲ့သည္။ ေက်းလက္ေဒသမ်ား၏ တိုးတက္မႈမွာ ၿမိဳ႕ျပေဒသထက္ပင္ျမန္ဆန္ခဲ့ၿပီး လယ္သမားမ်ား၏၀င္ေငြမွာလည္း သိသာစြာပင္တုိးတက္ေနခဲ့သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၌ ဘံုစနစ္ကို ေစ်းကြက္စနစ္ျဖင့္ သြတ္သြင္းေျပာင္းလဲၿပီးေနာက္ လယ္ယာထုတ္ကုန္တိုးတက္မႈမ်ား သိသိသာသာရရိွခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ ျမိဳ႕ျပႏွင့္ေက်းလက္ေဒသၾကား ကြာဟမႈမွာလည္း က်ဳ႕ံသြားခဲ့ေပသည္။ သို႕ေသာ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ တျခားဒိုင္မင္းရွင္းဘက္မွ လွည့္ၾကည့္လွ်င္ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသႏွင့္ ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသၾကား ကြာဟမႈကိုလည္း ထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္လာရသည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ကမ္းရိုးတန္းၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္ေသာ ရွန္ဟိုင္းႏွင့္ရွန္ဇန္းၿမိဳ႕မ်ား၌ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား စုၿပံဳရင္းႏွီးၾကသျဖင့္ ထိုၿမိဳ႕မ်ားအခ်ိန္တိုအတြင္း ဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္သြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမ္းရိုးတန္းေဒသႏွင့္ အတြင္းပိုင္းေဒသမ်ား၏ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈကြာဟခ်က္မွာ ပိုမိုႀကီးမားလာခဲ့ေပသည္။ ထိုကဲ့သို႕အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အာရွတိုက္္ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ရိွေနဆဲျဖစ္သည္။ ေက်းလက္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပ ၀င္ေငြကြာဟေစသည့္အခ်က္မ်ားတြင္ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား တည္ရိွပံုမွာလည္း အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ အစဥ္အလာအားျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ဆင္းရဲေသာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉ ရာစုအကုန္တြင္ စက္မႈထူေထာင္ေရးလမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ ေလသည္။ ၿမိဳ႕ျပေဒသမ်ားတြင္ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား အေျခခ်ျဖစ္ထြန္းလာျခင္းႏွင့္အတူ ေက်းလက္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပ ၀င္ေငြကြာဟခ်က္ၾကီးမားလာၿပီး ေက်းလက္ေနသူမ်ားအဖို႕ ဆင္းရဲတြင္းနက္သည္ထက္နက္လာခဲ့ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တစ္ဖက္မွၿမိဳ႕ျပ၏ဆြဲေခၚခ်က္ႏွင့္ တစ္ဖက္မွေက်းလက္ေဒသ၏ တြန္းထိုးမႈမ်ားေၾကာင့္ ေက်းလက္မွၿမိဳ႕ျပဆီ လုပ္သားေျပာင္းေရႊ႕မႈဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတစ္၀န္း မရိုးႏိုင္ေအာင္ေတြ႕ျမင္လာ ရသည္။ သို႕ေသာ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑တြင္တန္႕ေနသည္ကိုမူ မေတြ႕ခဲ့ရေခ်။ နည္းပညာမ်ားထြန္းကားတိုးတက္ လာမႈေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ လူ႕လုပ္အားကိုေလွ်ာ့ခ်သံုးစြဲႏိုင္ခဲ့သလို အထြက္ႏႈန္းေကာင္းမြန္လာမႈမ်ားကလည္း ဂ်ပန္လယ္သမားမ်ား၏ ၀င္ေငြကိုျမင့္တက္လာေစခဲ့သည္။ (မွတ္ခ်က္ ။ ။ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အစိုးရမွ အကာအကြယ္ေကာင္းစြာေပးထားသည္)။ ျမင့္မားေသာ လူေနမႈအဆင့္အတန္္းမ်ားကလည္း ျမိဳ႕ျပမွ ေက်းလက္ဆီ ျပန္လည္ေရႊ႕ေျပာင္းမႈမ်ားကို တားဆီးေနခဲ့ပါသည္။ တစ္ဖက္တြင္ အစိုးရမွ ေက်းလက္ေဒသ အေျခခံအေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားေကာင္းစြာျပဳခဲ့ရာ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အေရးပါသည့္ အရည္အေသြးျမင့္လုပ္သားထုမ်ား ေမြးဖြားႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ ထိုင္၀မ္တို႕မွာလည္း ယင္းလမ္းေၾကာင္းမ်ိဳးလိုက္ခဲ့ၾကသည္။

ထို႕ကဲ့သို႕ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳးရရန္မွာမူ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ မရႏိုင္ေခ်။ က႑အားလံုးဟန္ခ်က္ညီညီ ဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ေတာ့လိုအပ္ပါမည္။ အလုပ္ခြဲေ၀ျဖန္႕ျဖဴးမႈမ်ားမွာ လူမႈအလႊာမ်ား အၾကား၊ စီးပြားေရးက႑မ်ားအၾကား ထိေရာက္မႈရွဖို႕လိုအပ္ေနသလုိ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပ စီမံခန္႕ခြဲမႈ အရည္အေသြးမ်ား ေတာက္ေျပာင္ေနဖို႕ အေရးႀကီးလွသည္။ ကြာဟခ်က္ၾကီးမားလာေသာေနရာမ်ားတြင္ အစိုးရ၏ ေတာ္တည့္မွန္ကန္ေသာ ၀င္ေရာက္ထိန္းေက်ာင္းမႈမွာလည္း အခရာက်ေနေပသည္။ အစိုးရမ်ားအား မည္သို႕လုပ္ပါဆိုသည္မွာမူ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္မည့္သေဘာမ်ိဳး ရိွေနပါသည္။ အာရွေဒသ ၿမိဳ႕ျပအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ယိုယြင္းေနေသာ ျပည္သူ႕၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၊ ပိတ္ဆို႕ေနေသာကားတန္းမ်ား၊ ညစ္ညမ္းမႈေပါင္းစံုႏွင့္ က်ပ္တည္းေနေသာ လူေနထုိင္မႈပံုစံမ်ားက ေခတ္သစ္ၿမိဳ႕ျပအက်ပ္အတည္းကို ညႊန္းဆိုေနပါသည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ေက်းလက္ မွ ျမိဳ႕မ်ားဆီ ေရႊ႕ေျပာင္းမႈမ်ားမွာလည္း အေတာမသတ္ ႏိုင္ေအာင္ရိွေနဆဲျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ၿမိဳ႕ျပလူဦးေရမွာ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႕ရိွခ်ိန္တြင္ အာရွေဒသအမ်ားစုတြင္မူ ပွ်မ္းမွ် ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႕သာရိွေနပါေသးသည္။ အတက္အက်မမွန္ေသာ စီးပြားေရးမ်ားေၾကာင့္ အာရွအစိုးရအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေက်းလက္ေဒသျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံရန္ အခက္ႀကံဳေနရၿပီး ၿမိဳ႕ျပေဒသတြင္ ဒုကၡသုကၡ ေရာက္ေနသူမ်ားအတြက္လည္း ပူပန္ေနရ ေလသည္။ ယင္းအခက္အခဲမ်ားအား မွန္ကန္ထိေရာက္စြာ မေျဖရွင္းႏိုင္လွ်င္မူ မမွ်တေသာဘ၀ထက္ ပိုမိုဆိုး၀ါးေသာ ဘ၀ေတြကိုသာ လက္ခံလိုက္ရမည္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။


( “အမိေျမမွသတင္းမ်ား” ၀က္ဆိုက္ ( http://motherlandnews.co.cc) မွ ေဆာင္းပါးရွင္ ပူေဖာင္း(အီကို) ေရးသားထားသည့္

ေဆာင္းပါးကို ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)


Wednesday, December 24, 2008

India က ပီဆဲဗင္း ( 7 P s ) မူျဖင့္ ႏိုင္ငံျခား အရင္းအႏွီးတို ့ကို အျပင္းအထန္ ဖိတ္ေခၚပံု

ပီဆဲဗင္း ( ဆရာ ေမာင္စူးစမ္း ေရးသည့္ ပညာ အ ေျခစိုက္ စီးပြားေရး စာအုပ္မွ )

ဒီ 7 Ps က Marketing က 7 Ps နဲ ့မတူပဲ ႏိုင္ငံဖံြ ့ျဖိဳး တိုးတက္ေစရာ အေၾကာင္းေတြ ဟု ကိုယ္တိုင္ ခံစားမိတဲ့အတြက္ ကြ်န္မတို႕ ့ျမန္မာျပည္ အတြက္ေရာ အသံုးခ်စရာ ျဖစ္လာ ႏိုင္မလားဆိုၿပီး ေရးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ P တစ္လံုးထဲက Power (လွ်ပ္စစ္ မီး စြမ္းအင္) က ကြ်န္မတို ့အတြက္ သိပ္နည္း ေနၿပီလား။ အားလံုး ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ သူမ်ား အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံနဲ ့ ဘယ္လိုမွ ယွဥ္မရေသး India ကို လည္း မမွီ၊ တရုတ္ေနာက္ လိုက္သာ လိုက္တာ ေကာင္းတာေတြ အခုထက္ထိ ရေအာင္ မယူႏိုင္ေသး - လိုေသးတာ ကေလး တစ္ေယာက္ လိုပါပဲ ကိုယ္တိုင္ေရာ ျမန္မာျပည္ေရာ-

7 Ps မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

၁။ People (လူထု) ျဖစ္သည္။
အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းေတြနဲ ့Technology ပညာရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပါမ်ားပံုကို စာရင္း ဇယားႏွင့္ ေဖာ္ျပသည္။

၂။ Power (လွ်ပ္စစ္ မီး စြမ္းအင္) ျဖစ္သည္။
လွ်ပ္စစ္မီး မွန္မွန္ ရ မရသည္ ရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏံွမႈတို ့ကို ဆဲြေဆာင္ရာ၌ အဓိက ေသာ့ခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆသည္။

၃။ Ports (ဆိပ္ကမ္းတို ့) ျဖစ္သည္။
ဆိပ္ကမ္းတို ့၏ အရည္အေသြး အျပင္ ဆိပ္ကမ္းတို ့၏ ကမာၻ တလႊား ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္မႈ (connectivity) တို ့ကိုလည္း ေဖာ္ျပသည္။

၄။ Parks (ပန္းၿခံမ်ား) ျဖစ္သည္။
စက္မႈဇံု၊ သိပၸံဇံု၊ Technology Zone တို ့ကိုေဖာ္ျပ သည္။ ကမာၻ ့အဆင့္အတန္း မွီပံုတို ့ကို ရွင္းျပသည္။

၅။ Performance (လုပ္ေဆာင္ခ်က္) တို ့ျဖစ္သည္။
လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရည္ အဆင့္အတန္း ျမင့္ပံုတို ့ကို သရုပ္ေဖာ္ ျပသည္။ ဥပမာ အေမရိကားမွ " ေနာက္အဖီ ရံုးခန္း ( Back Office) တို ့ကို အိႏၵိယ ျပည္နယ္မ်ား ဆီသို ့ ေရႊ ့ေျပာင္း လာပံုတို ့ကို ေဖာ္ျပသည္။

၆။ Potential (စြမ္းရည္ အလားအလာ) တို ့ျဖစ္သည္။
ဤအပိုင္း၌ ပုဂၢလိက ပိုင္း(Private) ၏ ဖံြျဖိဳး တိုးတက္ေသာ စြမ္းပကား တို ့ကို မီးေမာင္း ထိုးျပသည္။ အျမတ္ေကာင္း ရႏိုင္ပံု၊ Equity Participation ေခၚ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီတို ့၏အစုရွယ္ယာတို ့တြင္ အိႏၵိယရင္းႏီွးျမွဳပ္ႏွံသူတို ့က 74 % အထိ ပါ၀င္ႏိုင္ေျခရိွပံုကိုလည္း ေဖာ္ျပသည္။

၇။ Political Will ( ႏိုင္ငံေရးအရ သႏိၷဌာန္ ျပ ႒ာန္းခ်က္) ျဖစ္သည္။
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း ႏွင့္ အညီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ဖံြ ့ျဖိဳးတိုးတက္မႈတို ့ကို မလဲြမေသြ ျဖစ္ထြန္းရန္ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ျဖစ္ပံုတို ့ကို ေဖာ္ျပသည္။

အိႏၵိယက ဤ ပီ ၇လံုးမူျဖင့္ ႏိုင္ငံျခား အရင္းအႏီွးတို ့ကို အျပင္းအထန္ ဖိတ္ေခၚေနသည္။

Sunday, December 7, 2008

Creativity ...

ဖန္တီးႏုိင္စြမ္းရွိရန္ လိုအပ္လာေသာ ယေန႔ေခတ္

ဖန္တီး ႏုိင္စြမ္း(Creativity) ၏ အေရးပါမႈကုိ ယေန႔ေခတ္ အဖြဲ႕အစည္း တုိင္းက အသိအမွတ္ျပဳ လာၾကသည္။ တီထြင္ ဖန္တီး ႏုိင္စြမ္း မရွိလွ်င္၊ ဆန္းသစ္မႈ မျပဳလုပ္ႏုိင္လွ်င္ ေနာက္က် က်န္ရစ္မည္။ ၿပိဳင္ပြဲမွ ေဘးထြက္ ထုိင္ေနရမည့္ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္ေနၿပီ ကုိ လူတုိင္း လက္ခံၾကသည့္ သေဘာ ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ အေရးပါ အရာေရာက္လာေသာ ဖန္တီး ႏုိင္စြမ္းကုိ မည္သုိ႔ရရွိေအာင္ လုပ္ယူ ၾက မည္နည္း။ လုပ္ငန္း အဖြဲ႕ အစည္း တုိင္းက ဖန္တီးမႈ အားေကာင္းေသာ လူမ်ား ကုိသာ အလုိရွိ ၾကသည္။ ဤတြင္ မိမိ အဖြဲ႕အစည္း အတြင္းမွ လုပ္သား ဝန္ထမ္းမ်ား ဖန္တီး လုိစိတ္ႏွင့္ ဖန္တီး ႏုိင္စြမ္း ရွိဖုိ႔ အဖြဲ႕အစည္းက တစ္ဦးခ်င္း ကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ ႏုိင္ ခြင့္ျပဳဖုိ႔ လိုအပ္လာသည္။ တစ္ဦးခ်င္း လုပ္ေဆာင္ လုိစိတ္ကို အားေပး ရမည္။ ခ်ီးျမႇင့္ ေျမႇာက္စားရမည္။ အဖြဲ႕အစည္းက ခ်မွတ္ ျပ႒ာန္း ထားေသာ စံၫႊန္းမ်ားႏွင့္အညီ သဟဇာတ ျဖစ္ေရး ကိုခ်ည္း အေလးေပး ေန၍မရႏုိင္။

ေဘာင္ခတ္ ကန္႔သတ္မႈသည္တီထြင္မႈအတြက္ အတားအဆီးသဖြယ္ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးအသီးသီး၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီး၌ အစဥ္အလာလက္ခံက်င့္ သုံးလာေသာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆမ်ား၊ က်င့္ထုံးမ်ားရွိသည္။ မယူဆအပ္၊ မေတြးအပ္၊ မလုပ္ အပ္ဟု အမ်ားလက္ခံၿပီးေသာဓေလ့ထုံးစံမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ အဆုိပါ ဓေလ့ထုံးစံမ်ား၊ အယူအဆ မ်ားကလူ႔ အဖြဲ႕အစည္းတုိးတက္ဖုိ႔ အေတြးသစ္၊ စိတ္ကူးသစ္၊ တီထြင္မႈ အသစ္မ်ား ေပၚထြက္ လာမႈကုိ ေႏွးေကြး ေစျခင္း မျဖစ္သင့္ေပ။ တီထြင္ ဖန္တီးမႈ အရာ၌ အာရွသား မ်ားသည္ အေနာက္တုိင္းသား မ်ားထက္ အားနည္း သည္ဟု ေျပာဆုိမႈ ရွိသည္။ ဤသုိ႔ အားနည္းရျခင္းကုိ "Why Asians are Less Creative than Westerners" (ဘာေၾကာင့္ အာရွသား မ်ားသည္ အေနာက္တုိင္းသား မ်ားထက္ တီထြင္ ဖန္တီးမႈအား ေလ်ာ့နည္း ရသလဲ) စာအုပ္၌ စာေရးဆရာ Ng Aik Kwang က ယဥ္ေက်းမႈ အေျခခံ ပတ္ဝန္းက်င္ မတူညီမႈႏွင့္ စိတ္ခံစားမႈ မတူညီပုံတုိ႔အေပၚ အဆုိပါ စာအုပ္ ျပဳစု ေရးသားသူက ဆုိထားသည္။ ယင္းသုိ႔ အာရွသားမ်ား အေနာက္ တုိင္းသား မ်ားထက္ တီထြင္ဖန္တီးမႈ အေလ့အထ အားနည္း ရျခင္းမွာ အာရွသား တုိ႔၏ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြး ခ်ဳိ႕ယြင္း နည္းပါး၍မဟုတ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ဓေလ့စ႐ုိက္ ယဥ္ေက်းမႈ၏ ဩဇာ လႊမ္းမုိးမႈ မတူ ကြဲျပားျခင္း ေၾကာင့္ ဟူေသာ အေျဖကို ေပး ထားသည္။

မည္သုိ႔ပင္ ရွိေစ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ ျပင္းထန္ေသာ ယေန႔ ေခတ္တြင္ ဝန္ထမ္း လုပ္သားမ်ား တီထြင္ ဖန္တီးမႈ အေလ့အထ အားေကာင္း လာေအာင္ အဖြဲ႕အစည္း တုိင္းက ျပင္ဆင္ ခင္းက်င္း ေပးရန္ ရွိေနေပသည္။ တီထြင္မႈကုိ အားေပး ရမည္။ တီထြင္မႈအတြက္ ထိုက္တန္စြာ ခ်ီးျမႇင့္ ရမည္။ သုိ႔မွသာ ဆန္းသစ္ေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ ေက်နပ္ဖြယ္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား ထြက္ေပၚလာကာ ျပည္တြင္း သာမက ျပည္ပ ႏုိင္ငံတကာ အႏွံ႔ ေျခဆန္႔ ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

Editor's Quote (Opportunity Journal, No. 9 , 8 November 2005)