နာက်င္ခံခက္မႈ (The Pain)

အ႒မေျမာက္အေလ့အထ - ၁

(စြမ္းရည္ျမင့္မားျခင္းမွ ႀကီးက်ယ္ေျပာင္ေျမာက္ျခင္းသုိ႔)

“ငါေတာ့ အက်ပ္ရုိက္ေနၿပီကြာ၊ လႈပ္ေလျမဳပ္ေလပဲ”

“ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူကမွ အေလးမထား၊ အေရးတယူ မရွိၾကဘူး၊ အလုပ္ရွင္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ အစြမ္းအစကုိ တစ္စက္မွ မသိဘူး...”

“အဆင္မေျပလုိက္တာ၊ စိတ္ ဓာတ္က်ေနၿပီ...”

“ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား၊ လုပ္ မျပႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္...”

“ခံစားခ်က္မဲ့ေနတယ္... ဘ၀က အဓိပၸာယ္မရွိဘူး... ေပ်ာက္ဆုံးေနၿပီ...”

“အထီးက်န္ဆန္လုိက္တာ...”

“အခ်ဳပ္အခ်ယ္ေတြမ်ားလုိ႔ ... မြန္းက်ပ္ေနတာပဲ...”

“အိမ္က မိန္းမကလည္း နားလည္မႈမေပး... ကေလးေတြကလည္း ကုိယ့္စကားနားမေထာင္... အိမ္မွာေန ရတာထက္... အလုပ္မွာ ေနရတာက စိတ္ခ်မ္းသာေသးတယ္...”

စသည္တုိ႔မွာ အလုပ္တြင္၊ အိမ္တြင္၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ၾကားရတတ္ေသာအသံမ်ား ျဖစ္သည္။ နာက်င္ခံခက္မႈသည္ ကုိယ့္ ဘာသာ တစ္ကုိယ္ေရ (Personal) ခံစားေနရေသာ ကိစၥျဖစ္တတ္ၿပီး ရင္ထဲသုိ႔ နက္နက္ရွုိႈိင္းရွုိင္း တုိး၀င္ေနတတ္သည္။ ­ထိုကဲ့သုိ႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ဖူးၾကေပမည္။ လူျဖစ္ရျခင္း (On Becoming a Person) အမည္ရွိ စာအုပ္တြင္ ကားလ္ေရာ္ဂ်ာစ္ ေရးခဲ့သလုိပင္ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ခံစားခ်က္အမ်ားစု သည္ သူသူငါငါ ခံစားေနၾကရသည့္ အတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္ ဟု ဆုိရေပမည္။

အခ်ဳိ႕က ကုိယ့္အလုပ္တြင္ အာရုံစူးစုိက္ထားမႈ၊ ညွိႏႈိင္းပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ၊ အင္တုိက္အားတုိက္ လုပ္မႈရွိၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အနည္းစုသာ ျဖစ္သည္။ စတီဗင္ကုိေဗးက ေဟာရင္းေျပာရင္း ပရိသတ္မ်ားကုိ လက္ရွိ လုပ္ကုိင္ေနမႈ သို႔မဟုတ္ လုပ္ခြင့္ျပဳထားသည့္ အတုိင္းအတာထက္ အရည္အေသြး၊ အသိပညာ၊ အစြမ္း အစ၊ ဖန္တီးႏုိင္မႈပုိရွိေသာ ၀န္ထမ္း အင္အားစုမ်ား ၄င္းတုိ႔ အဖြဲ႕အစည္း လုပ္ငန္းအတြင္း မ်ားစြာရွိေနသည္ကုိ သေဘာတူ၊ မတူ ေမးျမန္းသေဘာ ထားေတာင္းခံၾကည့္ရာ အမ်ားစုႀကီးက သေဘာတူေၾကာင္း လက္ေထာင္ ၾကသည္။ ကမာၻတစ္လႊား ဤနည္း ႏွင္ႏွင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပင္ အေရအတြက္ရွိေသာ လူ မ်ားကလည္း အတုိင္းအတာတစ္ခု အထိသာလုပ္ရန္ ႀကီးမားစြာ ဖိအား ေပးခံရသည္ဟု ဆုိသည္။ အမ်ားစုမွာ သူတုိ႔၏ ပင္ကုိအရည္အေသြးျဖစ္ေသာ ပါရမီ၊ ထက္ျမက္ပါးနပ္မႈတုိ႔ကုိ အသုံးခ်ခြင့္မရမႈႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရ သည္။

ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈ၊ စစ္တပ္၊ နည္းပညာ၀န္ေဆာင္မႈ စေသာ အဓိက လုပ္ငန္းစုမ်ား (Key Industries) ႏွင့္ စာရင္းစစ္၊ အတြင္းေရးမွဴး၊ ေၾကာ္ျငာ လုပ္ငန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာကြၽမ္းက်င္သူ၊ ပညာေရးစီမံခန္႔ခြဲသူ၊ အေရာင္းကုိယ္ စားလွယ္ စေသာ အဓိကအသုံးခ်ဧရိ ယာမ်ား (Key Functional Area) တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုရွိ အလုပ္သမား ၂၃၀၀၀ ကုိ မၾကာေသးမီက ေတြ႕ဆုံေမးျမန္း စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့ေသာ စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္မႈအရည္အခ်င္းျပညႊန္းကိန္း xQ (Execution Quotient) ေမးခြန္းလႊာ ရလဒ္ကုိ ေကာက္ႏုတ္ေလ့လာႏုိင္ သည္။

အလုပ္သမား၀န္ထမ္းမ်ားတြင္ …..

- ၃၇ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ သူတုိ႔လုပ္ကုိင္ေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္း၏ ႀကဳိးပမ္းေနေသာ ေအာင္ျမင္မႈ ဘာျဖစ္သနည္းဆုိသည္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ထုိသို႔ ႀကဳိးပမ္းသည္ဆုိသည္တုိ႔ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္နားလည္သည္ဟု ဆုိသည္။

- ငါးဦးတြင္ တစ္ဦးကသာ အဖြဲ႕အစည္း၊ လုပ္ငန္း၏ ပန္းတိုင္ႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အသင္းအပင္းအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈရွိသည္။

- ငါးဦးတြင္ တစ္ဦးက (၁) သူတုိ႔၏ တာ၀န္ႏွင့္ (၂) လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အသင္းအပင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္း လုပ္ငန္း၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ႏွစ္ရပ္ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခြဲျခားသိျမင္သည္ဟု ဆုိသည္။

- အလုပ္သမားဦးေရထက္၀က္ခန္႔ကသာ သီတင္းပတ္အကုန္တြင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္လုိက္ေသာ သူတုိ႔ ၏ အလုပ္အေပၚ ေက်နပ္မႈ ရွိသည္။

- ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ သူတုိ႔၏ အဖြဲ႕အစည္း၊ လုပ္ငန္းက အျပည့္အ၀ အေထာက္အပံ့ေပးႏုိင္သည္ဟု ခံစားမိသည္။

- ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ သူတုိ႔သည္ လုံး၀ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ ၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရ သည္ဟု ခံစားမိသည္။

- သစ္လြင္ေကာင္းမြန္ေသာ အုိင္ဒီယာမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားေသာ္လည္း အေလးထားေလာက္ဖြယ္ အျမင္မ်ား အေပၚ လြတ္လပ္စြာ ရွင္သန္ခြင့္ကုိ သူတုိ႔၏ အဖြဲ႕အစည္း၊ လုပ္ငန္းက အားေပးအားေျမွာက္ ရွိသည္ဟု ၁၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ ခံစားမိသည္။

- အေကာင္းအဆုိး၊ အက်ဳိးရလဒ္ အေပၚ အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္းက တာ၀န္ခံေပးသည္ဟု ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ကသာ ခံစားမိသည္။

- ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ သူတုိ႔အလုပ္ လုပ္ေနသည့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ လုပ္ငန္းအေပၚ အျပည့္အ၀ယုံၾကည္မႈ ရွိသည္။

- ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္းကသာ အျခားေသာ အဖြဲ႕အစည္းအုပ္စုမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ဌာနမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံလုပ္ေဆာင္ရာ တြင္ အျပည့္အ၀ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ၊ လုံး၀ယုံၾကည္မႈ ရွိသည္။

အထက္ပါရလဒ္မ်ားကုိ ေဘာလုံးစကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ကစား ကြင္းထဲ၌ ေဘာလုံးသမား ၁၁ ဦး အနက္ ေလးဦးကသာ အသင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ သိသလုိ ျဖစ္ေနမည္။ ၁၁ ဦးအနက္ ႏွစ္ဦးကသာ ဂ႐ုတစုိက္ ရွိမည္။ ၁၁ ဦးအနက္ ႏွစ္ဦးကသာ သူတုိ႔ကစားေနသည့္ အေနအထားႏွင့္ သူတုိ႔ ဘာလုပ္ရမည္ကုိ ေရေရရာရာ သိမည္။ အႏွီ ကစားသမား ႏွစ္ဦးမွအပ က်န္ကစားေဖာ္မ်ားသည္ ၿပဳိင္ဘက္အသင္းကို ယွဥ္ၿပဳိင္ရမည့္ အစား ကုိယ့္အသင္းသား အခ်င္းခ်င္း ျပန္ၿပဳိင္ဆုိင္သလုိ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။

အခ်က္အလက္မ်ားသည္ အေလးအနက္ဆင္ျခင္ရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္အလက္မ်ားသည္ ကမၻာၻတစ္၀န္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရွိ လူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ရသည့္အေတြ႕အႀကဳံမ်ား ႏွင့္ စပ္ဟပ္မိသည္ဟု စတီဖင္ကိုေဗးက ဆုိသည္။ နည္းပညာမ်ား၊ ဆန္းသစ္ေျပာင္းလဲေနေသာ ထုတ္ကုန္မ်ား၊ ကမာၻႏွင့္ခ်ီေသာ ေစ်းကြက္မ်ား ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ ရရွိေနသည့္တုိင္ အမ်ားစုေသာ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔အလုပ္လုပ္ကုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ငန္းမ်ားအတြင္း၌ ေပ်ာ္၀င္ရွင္သန္ျခင္း (Thriving) မရွိ ၾကေပ။ ေက်နပ္စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ တက္ၾကြြမႈမရွိေပ။ မခ်င့္မရဲ ရွိၾကသည္။ သူတုိ႔သည္ ကုိယ့္အဖြဲ႕အစည္း၏ ဦးတည္ရာကုိလည္းေကာင္း၊ ကုိယ့္ အသုိင္းအ၀ုိင္း၏ အျမင့္ဆုံး သာလြန္ ေကာင္းမြန္ခ်က္ကုိလည္းေကာင္း ဂဃ နဏ မသိၾက။ ေရွ႕မတုိးႏုိင္ျဖစ္ကာ အာရုံေထြျပားလ်က္ ရွိသည္။ အားလုံး ထဲတြင္ အမ်ားစုမွာ သူတုိ႔အဖုိ႔ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဟု ခံစားေနရသည္။ ၀န္ထမ္းအင္အားစု ၏ စိတ္ထက္သန္မႈ၊ ပါရမီအရည္ အေသြး၊ အသိညဏ္ပညာတုိ႔ကုိ အျပည့္အ၀အသုံးခ်ရန္ အခြင့္မသာမႈေၾကာင့္ တစ္ဦးခ်င္းအရျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕ အစည္းလုိက္ျဖစ္ေစ ဆုံးရႈံးနစ္နာရမႈကုိ ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါၿပီလား။ အခြန္ေပး ေဆာင္ရျခင္း၊ အတုိးေငြေပးရျခင္း၊ လုပ္ခေပးရျခင္း အားလုံးေပါင္းတုိ႔ ထက္ အဆမ်ားစြာ ပုိ နစ္နာပါ သည္။

(စီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ဒီေဆာင္းပါး ေတြက အားလံုး ၆၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ေခာတ္ျမန္မာ ဂ်ာနယ္(အခုေတာ့ ရပ္လိုက္ျပီ)မွာ ေကာင္းျမတ္ေက်ာ္စြာဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္နဲ႔ အပတ္စဥ္ ေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ တစ္စုတစည္းတည္း ဖတ္ခ်င္သူ၊ မဖတ္ရေသးသူေတြအတြက္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။)

သင္ကာ

မူရင္း - The 8^th Habit by Stephen Covey