Those with Obscure Relocation

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ မသိသူမ်ား

အရင္ တစ္ေခါက္ စင္ကာပူ ေရာက္စဥ္က ေက်ာင္းတက္ ေနၾကတဲ့၊ ဘြဲ႕လြန္ သင္တန္း တက္ေန ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ ပါတယ္။ ဒီ တစ္ေခါက္ ေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြနဲ႔ အေတြ႕ မ်ားပါတယ္။ လြန္ခဲ့ တဲ့ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္က ထြက္သြားၿပီး ထြက္သြားလုိ႔ ထြက္သြား မွန္း မသိတဲ့သူ ေတာင္မွ ပါေသး။

သူက စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ရေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ေလ့ လုပ္ထရွိတဲ့ စာရင္းကုိင္ အလုပ္ကုိ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ရတာက စာရင္းကုိင္ အလုပ္ သာမက ကိုယ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္မ်ဳိး ေတြကုိပါ လုပ္ရ ပါသတဲ့။ ေပးထားတာက နည္းနည္း၊ ခုိင္းတာ က မ်ားမ်ား၊ ဒါေၾကာင့္ မၾကာမီ ေနာက္ အလုပ္ တစ္ခုကုိ ေျပာင္းေတာ့ မယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

အလုပ္လုပ္ ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ ဖုိ႔အေရးက မုိးခ်ဳပ္ခ်ိန္ အထိ ေစာင့္ရပါ တယ္။ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ ေရာက္ေပမဲ့ ေပးထားတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ ခုိင္းထားတဲ့ အလုပ္ေတြက မၿပီးေသးလုိ႔ ညဥ့္နက္ မွ ျပန္ၾက ရတယ္။ ေနာက္ တစ္ေန႔ နံနက္ ေစာေစာ ထၿပီး ႐ုံးလာ ၾကဦးမယ္။ သူ တုိ႔ေျပာေနတဲ့ ႂကြက္တြင္း လုိ႔ေခၚတဲ့ ေျမေအာက္ ဘူတာထဲကုိ ဆင္းရ၊ တက္ရ ဦးမယ္။

သမီး တစ္ေယာက္ အလုပ္ရတဲ့ ကုမၸဏီက ခပ္ေသးေသးေလး။ တကယ့္ တကယ္က်ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္ခန္႔ရ ေလာက္ေအာင္ မႀကီးက်ယ္ ေတာ့ ထြက္ရ ျပန္ေရာ။ ေနာက္တစ္ေနရာ ကေတာ့ ပညာ အရည္အခ်င္း နဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံကုိ သေဘာက် ေပမဲ့ တ႐ုတ္ ေဖာက္သည္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံ ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တ႐ုတ္လုိ တတ္ ဖုိ႔ လုိတယ္ ဆုိေတာ့ မရ ျပန္ဘူး။ တျခား တပည့္ တစ္ေယာက္ က်ျပန္ေတာ့ ဂ်ပန္စာ အေျခခံေလး ရထားတာ ေၾကာင့္ အဆင္ေျပ ေနျပန္ေရာ။

ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ ဖူးၿပီး အခု စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ ေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ထုိင္း မွာက က်ယ္က်ယ္ ဝန္းဝန္း ရွိတယ္။ ဖိအား သိပ္မမ်ားဘူး။ လခလည္း သိပ္ မမ်ားပါဘူး။ စင္ကာပူ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ၊ အုပ္ခ်ဳပ္နည္း ေတြ အေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေတာ့ ထင္သ ေလာက္ မေကာင္း လွဘူး။ သူေဌး ေတြက သူတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္တာ မ်ဳိးမလုပ္ဘူး။ အတုိင္ပင္ခံ လုပ္ငန္း ေတြ၊ အႀကံေပး လုပ္ငန္းေတြ ငွားၿပီးမွ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတုိင္ပင္ခံ လုပ္ငန္း ေတြလည္း မ်ားတယ္။ သူ ကုိယ္တုိင္ ေတာင္မွ အတုိင္ပင္ခံ လုပ္ ငန္း တစ္ခုမွာ ဝင္လုပ္ခဲ့တာ။ မိခင္ ကုမၸဏီမွာ သိပ္ မေနလုိက္ရဘဲ ေဖာက္သည္ ကုမၸဏီေတြမွာပဲ လုပ္ေပး ခဲ့ရ ပါသတဲ့။

ျမန္မာႏုိင္ငံက အလုပ္အမ်ားဆုံး သြားလုပ္ၾကတာက အုိင္တီ နယ္ပယ္ မွာပါ။ ကိုယ့္႐ုံးက ထြက္သြားၿပီး အလုပ္ လုပ္တဲ့ သူေတာင္ သုံးေယာက္ ရွိၿပီ။

သူတုိ႔ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးက တစ္ေန႔ လာလည္း ဒါပဲ၊ ေနာက္တစ္ေန႔ လာလည္း ဒါပဲ ဆုိတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး မုိ႔ အဲဒီ ေဇာက္ခ် လုပ္ရတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ ရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ကြၽမ္းက်င္ ေပမဲ့ တျခား လုပ္ငန္း၊ တျခား ဘာသာရပ္ နဲ႔ ပတ္သက္ ရင္ေတာ့ ဘာ မွ ေလ့လာခ်ိန္၊ ဆည္းပူးခ်ိန္ မရဘူး လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

အုိင္တီ ဆရာလည္း လုပ္ခဲ့၊ သတင္းစာ ဆရာ လည္း လုပ္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြ အုိင္တီ ေမာင္ေမာင္ ကေတာ့ အဆင္ေျပ ေနပုံ ရပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေဈးကြက္ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီး အခု စင္ကာပူ မွာလည္း ေဈးကြက္ သုေတသန လုပ္ငန္းေတြကုိပဲ ဆက္ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ တပည့္ေဟာင္း တစ္ ေယာက္နဲ႔ လည္း ေတြ႕ပါတယ္။ ဒီမွာ တစ္လ တစ္ခါေလာက္ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကုိ အပတ္တုိင္း လုပ္ေနရ တယ္။ လုပ္တာ မ်ားေတာ့ အေတြ႕ အႀကဳံမ်ားမ်ား ရၿပီး အရည္အေသြး ေတြလည္း တက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေတြ႕ေနရတဲ့ သုေတသန ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လုပ္ ခဲ့တဲ့ သုေတသန ရဲ႕ အဆင့္အတန္းကုိ မမီဘူး။ သူ႔လုပ္ငန္းထဲမွာ ရာထူးအရ ဦးေဆာင္ ေနရာမွာ မရွိေပမဲ့ ကြၽမ္းက်င္မႈ အေတြ႕အႀကဳံ အရ သူက ဦးေဆာင္ ေနရေတာ့ အထက္စီးက ေနႏုိင္တဲ့ သေဘာ ရွိပါတယ္။

ညီမငယ္ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ အေဝးသင္ တကၠသုိလ္ဘြဲ႕လက္မွတ္ေလး ေတာင္ မရွိ ေလေတာ့ အလုပ္ေပး ခ်င္တဲ့သူ ရွိတာ ေတာင္ ေပးလုိ႔ မရ။ အခု ေတာ့ ဒီပလုိမာ သင္တန္း တက္ေန တယ္။ ဒီပလုိမာ လက္မွတ္ ရရင္ တကၠသိုလ္ တစ္ခုခုကုိ ဆက္ တက္ခ်င္ လည္း တက္လုိ႔ ရမယ္။ အလုပ္လုပ္ ခ်င္ရင္လည္း လုပ္လုိ႔ ရမယ္လုိ႔ ေျပာ တာပါပဲ။

သူတုိ႔ အားလုံးက အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ ေနရာ မွာေတာ့ တူညီ ၾကတယ္။ ေပ်ာ္ ရာမွာ မေနၾက ရေပမဲ့ ကိုယ့္အိမ္ကုိ အၿမဲ လြမ္းေနတဲ့ သူေတြ။

ေသခ်ာတာတစ္ခုက ကုိယ့္ ဘက္က အရည္အခ်င္းနဲ႔ အေတြ႕ အႀကဳံရွိတယ္။ သူတုိ႔ လုိအပ္ခ်က္ နဲ႔ လည္း ကုိက္ညီတယ္ ဆုိရင္ အထက္ စီးက ေနႏုိင္ လုပ္ႏုိင္ ၾကတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ သာမန္ ဝန္ထမ္း ေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့ပုံ ရၿပီး အဆင္ေျပပုံ မရ ခဲ့တဲ့ သားငယ္ တစ္ ေယာက္ နဲ႔ ေတြ႕ တယ္။ ဆယ္တန္းေတာင္ ေအာင္ပုံမရ၊ ဟုိမွာလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ အလုပ္လုပ္ ခဲ့ရပုံမရ၊ ဘာမွလည္း ပါလာပုံ မရ တာက ေစာေစာက သုံးသပ္ခ်က္ ကုိ ေထာက္ခံ ေနသလုိ ပါပဲ။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမ လ (၁၃) ရက္ေန႕ ထုတ္၊ အခြင့္ အလမ္း ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္စဥ္ (၁၃၅) မွ ဆရာ ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ) ၏ ေဆာင္းပါး အား ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖၚျပပါသည္။