သမိုင္းထဲက Entrepreneur

က်ေနာ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ စဥ္းစားမိတာပါ။ ခုေခတ္မွသာ entrepreneur၊ entrepreneur နဲ႔ တညာထဲ ညာေနၾကတာ ေရွးေခတ္တုန္းကေရာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာသမိုင္းမွာ entrepreneur ေတြ မရွိခဲ့ဘူးလာရယ္လို႔ပါ။ သိပ္ရွိပါေရာလားဗ်ာ။ က်ေနာ္လက္လွမ္းမွီသေလာက္ လိုက္ေလ့လာၿပီးေတာ့ ေရးျပတာပါ။ သမိုင္းပညာရွင္ မဟုတ္ေတာ့ အခ်က္အလက္ သိပ္မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ ခ်မျပႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ ခြင့္လႊတ္ပါ။

ပုဂံေခတ္က အေနာ္ရထာမင္းႀကီးရဲ႕ လက္ေအာက္မွ entrepreneur တစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဘယ္သူ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ? က်ေနာ္ေျပာလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔က သူလား တို႔သိတာေပါ့လို႔ ေျပာလိမ့္မယ္။ တစ္ျခား လူေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားခံက..... အဲေလ.. Inzar အေအးမိေပ်ာက္ေဆး ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ေရာသြားလို႔။ အဲဒီလူက ငလံုးလက္ဖယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားစု သိထားၾကတာက ငလံုးလက္ဖယ္ဟာ အေနာ္ရထာရဲ႕ လက္ေအာက္က သူရဲေကာင္းေလးေဖာ္ထဲက တစ္ဦးေပါ့။ ခြန္အား အလြန္ႀကီးတယ္။ ႏြားအရွဥ္းတစ္ရာျဖင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လယ္ထြန္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကေလးတိုင္းလိုလို သိၾကပါတယ္။ (ခုေခတ္ကေလးေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ က်န္စစ္သားေတာင္မသိ က်န္ေက်ာင္းပဲ သိတဲ့ေခတ္ကိုး။) ဒါေပမယ့္ လူသိပ္မသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို နည္းနည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီ ငလံုးလက္ဖယ္ဆိုတာက ပုဂံေဒသမွာ က်ေနာ္အထင္ ယံုလႊတ္ကၽြန္းထင္တယ္ (မေသခ်ာပါ။ :( ) မွာ အေတာ္ဆင္းရဲတဲ့ လယ္သမားေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔နာမည္က ငလံုးပါ။ လက္တစ္ဖက္က ပယ္ေနလို႔ (ကပ္ေနတာကို ဆိုလိုတာပါ။) ငလံုးလက္ဖယ္လို႔ ေခၚၾကတာပါ။ လူဆင္းရဲေပမယ့္ သူ႔မွာ ပညာေတာ့ မဆင္းရဲ ဘူးဗ်ဳိ႕။ entrepreneur ကိုးဗ်။

အဲဒီေခတ္က ပုဂံေဒသဆိုတာ အင္မတန္ မိုးေခါင္တဲ့ေဒသပါ။ (အခုလည္း သိပ္မထူးပါ။) တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ မိုးတြင္းကာလပဲ စပါးစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ပါတယ္။ တစ္သီးစားေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ လယ္သမားေတြဟာ ဆင္းရဲၾကပါတယ္။ မိုးတြင္း ရွာထားသမွ်ကို တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေလာက္ငွေအာင္ သံုးၾကရပါတယ္။

အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ entrepreneur ႀကီး ငလံုးက ေတြးပါတယ္။ "တို႔လယ္သမားဆိုတာ ေရကို အားထားရတာ။ ဒီေရကလည္း မိုးတြင္းမွာမွ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရတာ။ က်န္အခ်ိန္ေတြမွာဆို ေရဆိုတာ ေသာက္ဖို႔ေတာင္ အေတာ္ ရွာယူၾကရတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေရကို မိုးရြာတုန္းခံထားမယ္။ မိုးမရြာတဲ့အခ်ိန္ ေလွာင္ထားတဲ့ေရကို သံုးမယ္။ ေနာက္ ေရရွိတဲ့အရပ္က ေရကို သြယ္ယူမယ္။ ဒါဆိုရင္ ငါ့လယ္ကြက္ေတြ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေရရႏိုင္မေပါ့"။ ဒီလုိ စဥ္းစားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ငလံုးဟာ သူမ်ားေတြက မိုးရြာေအာင္ အရည္းႀကီးေတြကို ပူေဇာ္ပသေနၾကခ်ိန္၊ ယစ္ပူေဇာ္ေနၾကခ်ိန္မွာ ႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ေရကို ေျမာင္းေဖာက္ သြယ္ယူၿပီး သူ႔လယ္ကြက္အနီးမွာ ေရကန္တူးလို႔ ေလွာင္ထားပါသတဲ့။ ဒါကို က်န္ပုဂံသားေတြက ကဲ့ရဲ႕ၾကတာေပါ့။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း entrepreneur ဆိုတာ မေအာင္ျမင္ခင္ေတာ့ အ႐ူးထင္ခံၾကရတာခ်ည္းပဲေလ။ ဆိုင္ရာပိုင္ရာေတြကို မပူေဇာ္ရင္ နင္ ဒုကၡ ေတြ႕မယ္ ဘာညာနဲ႔ေပါ့။ ငလံုးတို႔ကေတာ့ မမႈ။ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း ဆက္လုပ္သတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ မိုးကုန္လို႔ ေရရွားတဲ့အခ်ိန္ လယ္သမားအမ်ားစု လက္မိႈင္ခ်ေနၾကရခ်ိန္မွာ ငလံုးရဲ႕လယ္ေတြက တစ္သီးမက ႏွစ္သီးစား ဘ၀နဲ႔ စိမ္းစိုေနပါသတဲ့ဗ်ာ။ (အဲဒီေခတ္က သံုးသီးစားျဖစ္ေအာင္ေတာ့ မစိုက္ႏိုင္ၾကေသးပါ။)

ဒီလိုနဲ႔ ပုဂၢါရာမ ေနျပည္ေတာ္တလႊား သတင္းေမႊးရာကေန ထင္ေပၚလို႔ စင္ေတာ္ကေကာက္ေတာ့ ဘုရင္ အႏု႐ုဒၶါရဲ႕ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခဲ့ၿပီး အမႈေတာ္ထမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဘုရင္ကို တိုင္းျပည္အတြက္ ဆည္ေတြ၊ တူးေျမာင္းေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာရာဇ၀င္မွာ ပထမဆံုး ဆည္ေျမာင္းေတြ စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ေခတ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ငလံုးလက္ဖယ္ဟာ ျမန္မာ့ဆည္ေျမာင္းရဲ႕ ဖခင္ႀကီးလို႔ သတ္မွတ္ရင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ကဲ... ဒါကေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္သားမိတဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက entrepreneur တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာေတြဟာ ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက မညံ့ၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း ႀကိဳးစား ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။